Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη παρουσίασε το αθλητικό site που ειδικεύεται στα δρομικά αγωνίσματα runningmagazine.gr και είχε να κάνει με τους αθλητές του Σπάρταθλου. Μίλησε με 4 απ’ αυτούς που έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν και ανάμεσα τους ήταν και ο Καβαλιώτης Νίκος Σιδερίδης, που όπως είναι γνωστό κατέλαβε την 3η θέση στη φετινή διοργάνωση και σημείωσε έναν από τους καλύτερους χρόνους στην ιστορία. Οι απαντήσεις του αθλητή που βραβεύτηκε την προηγούμενη εβδομάδα και από το Δήμο Καβάλας είναι οι εξής:
Ποια είναι τα μαθήματα ζωής που μπορεί να αποκομίσει κάποιος τερματίζοντας το Spartathlon: «Η διαδρομή σε έναν αγώνα ultra είναι προσωπική υπόθεση, οπότε για το μόνο μάθημα που μπορώ να μιλήσω, είναι αυτό που αποκόμισα εγώ. Όσο βελτιώνεται η επίδοση, αυξάνεται η ταπείνωση που νιώθω μπροστά στην φύση , την ζωή και τελικά τον Θεό μου. Ότι και να καταφέρω , θα είμαι πάντα ένα ελάχιστο μέγεθος που προσπαθεί να ξεπεράσει τον χθεσινό εαυτό του. Παρ όλο που γνωρίζω το μάταιο της δικής μου προσπάθειας, δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι ποτέ. Έχω την Ελπίδα».
Τι είναι αυτό το οποίο σε κρατάει δυνατό για 24 ώρες μέχρι να φτάσεις στο σημείο του τερματισμού (το συναισθηματικό σημείο κλειδί;): «Η αγάπη μου για τον Χριστό και η αγάπη μου για την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου και τα δυο μου αγόρια .Αυτή η αγάπη είναι που με κρατά δυνατό όχι μόνο στο Σπάρταθλον, αλλά σε έναν αγώνα που η άγνωστη γραμμή του τερματισμού είναι συνάμα και η αφετηρία».
Ποια είναι τα συναισθήματα σου κατά τη διάρκεια του αγώνα; «Δεν νιώθω ιδιαίτερα συναισθήματα κατά την διάρκεια του αγώνα. Είμαι προσηλωμένος στην προσπάθειά μου. Βέβαια παίρνω κουράγιο και χαίρομαι όταν βλέπω το πλήρωμα υποστήριξης μου και όταν ακούω ενθαρρυντικά λόγια από εθελοντές και θεατές , αλλά όχι κάτι άλλο».
Ποιες συμβουλές θα έδινες σε όλους αυτούς που σκέφτονται να δοκιμάσουν την τύχη τους στο Spartathlon. «Ο καθένας θα πρέπει να κάνει μια ενδοσκόπηση και σε πρώτη φάση να αξιολογήσει όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά την φυσική του κατάσταση. Σε αυτή την περίπτωση ο εγωισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Αν κάποιος έχει αρκετά , ως πολλά χρόνια στην πλάτη του με μαραθωνίους και αρκετούς υπερμαραθωνίους, θα μπορούσε να το επιχειρήσει. Δεν είναι ένας αγώνας που μπορεί κάποιος να τον τρέξει για την πλάκα του, την τρέλα του κτλ. Έχει κόστος και μάλιστα μεγάλο. Ή έχεις την δυνατότητα να πληρώνεις το κόστος, ή όχι. Από την άλλη, αν κάποιος θέλει να χρεώνεται για πλάκα, δεν είμαι εγώ αυτός που θα τον εμποδίσει».
Πως εξελίσσεται η προπόνηση σου και ποιος είναι ο επόμενος σου μεγάλος στόχος; «Αυτή την περίοδο είμαι σε ενεργητική αποκατάσταση, την οποία επιτυγχάνω με κολύμπι, ποδήλατο και ελάχιστο τρέξιμο συνήθως σε χόρτο. Ο επόμενος στόχος κατά 90% (αν εξασφαλίσουμε την αναγκαία οικονομική υποστήριξη) θα είναι ο μεγαλύτερος υπερμαραθώνιος στην Ευρώπη. Ο Μιλάνο – Σαν Ρέμο 290χλμ.»
Υπάρχει κάποιος ultra runner που αποτελεί την έμπνευση σου; «Υπάρχουν κάποιοι ultra runners που έχουν εντυπωσιακές επιδόσεις , και τους οποίους σέβομαι για αυτές. Παρ όλα αυτά. μέσα στην καρδιά μου έχω Αθλητές Ανθρώπους και σε καμιά περίπτωση Αθλητές Επίδοση. Οι δεύτεροι μάλιστα με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Βλέπω μόνο την επίδοσή τους και όχι αυτούς. Αντίθετα υπάρχουν Αθλητές Άνθρωποι, όπως ο Νίκος Καλοφύρης, ο Νίκος Πετρόπουλος, ο Δημοσθένης Ευαγγελίδης, ο Γιώργος Τάσιος . που η σεμνότητά και το ήθος τους μιλάνε στην καρδιά μου. Τότε που η ταπεινοφροσύνη γίνεται στα μάτια μου μεγαλείο ψυχής. Αλλά και αθλητές με αναπηρία ή με προβλήματα διάφορα μου δείχνουν τον Άνθρωπο Ο τελευταίος ίσως τερματίσαντας του Σπαρτάθλου μπορεί να έχει για μένα μεγαλύτερη αξία από κάθε πρωταθλητή.