Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, στο πλαίσιο του 67ου Φεστιβάλ Φιλίππων, παρουσίασε τη δεύτερη δική του παραγωγή, την παράσταση «Εντός και εκτός των τειχών» του Κώστα Παπακωνσταντίνου, η οποία άντλησε το υλικό της από την συλλογή διηγημάτων του Βασίλη Βασιλικού «Οι ρεμπέτες και άλλες ιστορίες» (1977).
Ένας διαμοιρασμός εικόνων, αφηγήσεων και συναισθημάτων και παράλληλα μια συμμετοχική διαδικασία διερεύνησης ενός θέματος ταμπού για την ελληνική κοινωνία, με τους θεατές να κερδίζουν επί της ουσίας περαιτέρω γνώση για το ίδιο το έργο που έχει αφήσει ο Βασίλης Βασιλικός.
Σε δεύτερη ανάγνωση, η παράσταση σε έκανε να θες να αναμοχλεύσεις ξανά και ξανά τις λέξεις που στήνει σαν σε ψηφιδωτό ο Βασίλης Βασιλικός στα κείμενά του, αποδεικνύοντας παράλληλα τη διαχρονικότητα του λόγου του.
Γράφει η Νατάσα Θεοδοσίου
Η παράσταση «Εντός και εκτός των τειχών», σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, που αποτελεί παράφραση του βιβλίου του Βασίλη Βασιλικού «Εντός των τειχών», σε σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου, παρουσιάστηκε στο κοινό, στο πλαίσιο του 67ου Φεστιβάλ Φιλίππων το διήμερο 22 και 23 Ιουλίου 2024, με βασική στόχευση των διαμοιρασμό εικόνων, αφηγήσεων και συναισθημάτων στον υπαίθριο χώρο δίπλα από τον κεντρικό κυκλικό πύργο του Φρουρίου Καβάλας.
Ο καταγγελτικός χαρακτήρας της παράστασης συνδυαστικά με την δραματοποίηση και την εξαιρετική υποκριτική παρουσία της Μαριάννας Ντίρου και της Έλενας Σταύρου, σε ένα ιδιαίτερο παιχνίδι ρόλων-μεταμφιέσεων, με στοιχεία αυτοσχεδιασμού, προσομοίωση καταστάσεων, «αγώνα λόγων» και «ποιητική» απαγγελία, δεν άφησε ανεπηρέαστους τους θεατές, κερδίζοντας επί της ουσίας περαιτέρω γνώση για το ίδιο το έργο που έχει αφήσει ο Βασίλης Βασιλικός, συμβάλλοντας, ταυτόχρονα, στην ανάπτυξη των εμπειριών των συμμετεχόντων, αλλά και στην εξοικείωση με τις κοινωνικές συμβάσεις και προεκτάσεις της θεατρικής αυτής αλληλεπίδρασης.
Κοινό, ηθοποιοί, σκηνοθέτης και τεχνικοί έλαβαν μέρος σε μια συμμετοχική διαδικασία διερεύνησης ενός θέματος ταμπού για την ελληνική κοινωνία, τις εβραϊκές περιουσίες και την ιδιοποίησή τους κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους Ναζί και τη ντόπια μαφία, παρμένου από την κοινωνική πραγματικότητα, με στόχο τη βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας και του κόσμου που μας περιβάλλει.
Και αυτό είναι ένας χαρακτηριστικό στοιχείο της σκηνοθετικής προσέγγισης του Κώστα Παπακωνσταντίνου, που κέντρισε το ενδιαφέρον, ο τρόπος «πλοκής» της μυθοπλασίας με τα πραγματικά γεγονότα. Από τη μία η κατά περίσταση πρωτοπρόσωπη ή τριτοπρόσωπη αφήγηση και από την άλλη η παράθεση… Από τις προσωπικές μαρτυρίες, αντικείμενα και την καθημερινότητα, στη φαντασία και στη μυθοπλασία των δημιουργών.
Ένα μπαούλο, όλος ο κόσμος του Βασίλη Βασιλικού. Αφηγήσεις που δημιουργούν «ρωγμές» και «ανοίγματα» για την αποκατάσταση του ιστορικού-προσφυγικού παρελθόντος, με πλήρη αναστοχασμό της παροντικής διάστασης. Και αξίζει όλοι μας να ξαναδιαβάσουμε τον Βασιλικό. Θα συνειδητοποιήσουμε πως είναι ένας απολύτως σύγχρονος συγγραφέας, πιο επίκαιρος από ποτέ.
*Φωτογραφία: Λάσκαρης Τσούτσας