Να παρθεί πίσω η απόφαση για τις συγχωνεύσεις πρώτης και δεύτερης τάξης Δημοτικών Σχολείων στην Καβάλα ζητάει η Τομεακή Επιτροπή Καβάλας του ΚΚΕ, κάνοντας λόγο για «απαράδεκτη και αντιπαιδαγωγική απόφαση».
Η ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Καβάλας του ΚΚΕ
Η απόφαση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΙΠΕ) Καβάλας για συγχωνεύσεις τμημάτων Δημοτικών Σχολείων, όπου φοιτούν λιγότεροι από 25 μαθητές, σε τμήματα ίδιων τάξεων ή σε ζευγάρια (1η με 2η, 3η με 4η, 5η με 6η) τάξεων, αποτελεί ένα ακόμα βήμα στην υπόθεση της υποβάθμισης των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των λαϊκών οικογενειών. Πρόκειται για την συνέχεια της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που θέλει τα σχολεία να λειτουργούν με ελάχιστους πόρους, σε αίθουσες κλουβιά, χωρίς έλεγχο για την αντισεισμική θωράκιση, χωρίς μέτρα προφύλαξης από καύσωνες και βαρυχειμωνιές, πανδημίες και «ατυχήματα»-εγκλήματα λόγω της έλλειψης συντήρησης. Με το ελάχιστο δυνατό εκπαιδευτικό προσωπικό, με ελλείψεις σε βασικές ειδικότητες, ακόμα και για τη στελέχωση της απαραίτητης παράλληλης στήριξης και πλήρη ανυπαρξία υποστηρικτικού επιστημονικού δυναμικού (ψυχολόγοι, νοσηλευτές, κλπ).
Αυτό είναι το «νέο ψηφιακό σχολείο» της αγοράς, των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, των στελεχών της εκπαίδευσης σε ρόλο «μάνατζερ», της κατηγοριοποίησης και της απαξίωσης του παιδαγωγικού ρόλου των δασκάλων. Το σχολείο του ΟΟΣΑ και της ΕΕ! Το σχολείο όπου οι μαθητές είναι αριθμοί και τα πάντα λογαριάζονται με τον ισοσκελισμό εσόδων και εξόδων.
Για αυτό και η απόφαση της ΔΙΠΕ Καβάλας έχει ως μοναδικό κριτήριο τον αριθμό των μαθητών χωρίς καμία αναφορά στη σύνθεση των τμημάτων, τις πιθανές ειδικές παιδαγωγικές ανάγκες των μαθητών, άλλες κοινωνικές παραμέτρους.
Η «παρότρυνση» προς τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς «να λύσουν το πρόβλημα» είναι εξίσου προκλητική με την μνημειώδη απάντηση της τότε υφυπουργού παιδείας Δόμνας Μιχαηλίδου σε ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ για το πόσο καλό κάνει στους μαθητές το περπάτημα χιλιομέτρων για να πάνε στο σχολείο τους!
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πως με σειρά αντιεκπαιδευτικών νόμων όλες οι κυβερνήσεις και οι ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση. Άλλωστε οι συγχωνεύσεις τμημάτων, ακόμα και το λουκέτο σε ολόκληρες σχολικές μονάδες, αποτελούν τη συνήθη πρακτική του Υπουργείου όλα τα τελευταία χρόνια στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων. Ενώ το ζήτημα της κατανομής του μαθητικού πληθυσμού είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους και πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει για τους μαθητές η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
Η οργή και η αγανάκτηση εκπαιδευτικών και γονιών που εκφράστηκε και στην πρόσφατη διαμαρτυρία τους στην Διεύθυνση είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένη. Ο αγώνας για να μην εφαρμοστεί η απαράδεκτη αντιπαιδαγωγική απόφαση αφορά όλο το λαό της Καβάλας και χρειάζεται να κλιμακωθεί.
Τα παιδιά και οι μορφωτικές τους ανάγκες δεν μπαίνουν στο ζύγι της εμπορευματικής λειτουργίας ενός εκπαιδευτικού συστήματος που η αποστολή του θα έπρεπε να είναι η δωρεάν και υψηλού επιπέδου μόρφωση, η ολοκληρωμένη και πλήρης παιδαγωγική στήριξη, η εκπλήρωση των στόχων της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών του λαού.