«Ψάλλει, ένας από τους υμνωδούς της αγίας μας Εκκλησίας σε ένα από τα τροπάρια του όρθρου της εορτής των πρωτοκορυφαίων αγίων Αποστόλων για τον απόστολο των Εθνών άγιο Παύλο :
«Συ είσαι αυτός που κλήθηκες από τον ύψιστο Θεό, και όχι από τους ανθρώπους, όταν το επίγειο σκοτάδι μαύρισε τα μάτια του σώματός σου, παρουσιάζοντας προς όλους την σκυθρωπότητα της ασεβείας, τότε που το ουράνιο και άκτιστο φως άστραψε μέσα στη διάνοιά σου και ανεκάλυψε την ωραιότητα της ευσεβείας. Από αυτό το γεγονός εγνώρισες αυτόν που σε έβγαλε από το σκοτάδι, που είναι το φως, ο Χριστός, ο Θεός μας. Αυτόν να ικετεύης να σώση και να φωτίση τις ψυχές μας» (ύμνος από τους αίνους της εορτής).
Σήμερα, μέσα στην λειτουργική ζωή της εκκλησίας μας, πανηγυρίζει η Ορθοδοξία αυτή την περίοδο την ιερά και πανσέβαστη μνήμη των αγίων αποστόλων, με πρώτους τον Πέτρο και τον Παύλο. Οι ύμνοι που αναφέρονται και έχουν καταγραφεί γι’ αυτούς είναι εκείνοι που κάθε χρόνο αυτή την περίοδο μας οδηγούν και μας κατευθύνουν σε δρόμους πνευματικούς και δυνατούς γεμάτους από τα κατορθώματα, τους αγώνες, τους κόπους, τις θυσίες και τα έργα τους μέσα στην αγάπη του Χριστού (Β’ Κορ. 11, 24-30), αυτού που πρώτος μας αγάπησε όλους (Α’ Ιω. 4, 19).
Γράφει κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (349-407 μ.Χ.), αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως στην πρώτη ομιλία του για τον απόστολο Παύλο, συγκρίνοντάς τον με τους αγίους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης : «Θα μπορούσα και τον Ιησού του Ναυή να σας παρουσιάσω και τον Σαμουήλ και τους άλλους προφήτες. Αλλά για να μη κάνωμε εκτενέστερο τον λόγο, ας ασχοληθούμε με τους κορυφαίους από αυτούς. Επειδή όταν φανεί ανώτερος από αυτούς δεν απομένει καμμία αμφισβήτηση για τους άλλους. Ποιοί λοιπόν είναι οι κορυφαίοι; Ποιοί άλλοι μετά από αυτούς, παρά ο Δαβίδ και ο Ηλίας και ο Ιωάννης; Από αυτούς ο ένας είναι πρόδρομος της πρώτης και ο άλλος της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου. γι’ αυτό και είχαν την ίδια προσωνυμία. Ποιο λοιπόν ήταν το εξαιρετικό χάρισμα του Δαβίδ; Η ταπεινοφροσύνη και η αγάπη προς τον Θεό. Και ποιος επέτυχε περισσότερο και ποιος δεν ήταν κατώτερος από την ψυχή του Παύλου σε αυτά τα δύο; Και ποιο ήταν το θαυμαστό του Ηλία; Μήπως το ότι εκλεισε τον ουρανό και έφερε πείνα και κατέβασε φωτιά; Εγώ βέβαια δεν το νομίζω, αλλά το ότι αφοσιώθηκε με ζήλο στο Θεό και ήταν ισχυρότερος από την φωτιά. Αλλά εάν προσέξης τον ζήλο του Παύλου, θα δης ότι τόσο υπερέχει, όσο υπερείχε εκείνος των άλλων προφητών. Τι λοιπόν θα μπορούσε να υπάρξη ίσο με τα λόγια του εκείνα, τα οποία με αφοσίωση για την δόξα του Κυρίου έλεγε, ότι ‘θα ευχόμουν να είμαι ανάθεμα για χάρη των αδελφών μου, που είναι συγγενείς μου κατά σάρκα’; (Ρωμ. 9, 3) Γι’ αυτό ενώ είχε μπροστά του τους ουρανούς, τα στεφάνια και τα έπαθλα, δεν βιαζόταν και χρονοτριβούσε λέγοντας ‘το να παραμείνω στη ζωή είναι πιο αναγκαίο για σας’ (Φιλ. 1, 24). Γι’ αυτό ούτε η ορατή αυτή κτίση ενόμισε ότι αρκεί για να παραστήση την αγάπη και τον ζήλο του, αλλά εζητούσε και καποια άλλη που δεν υπήρχε, ώστε να δείξη αυτό που ήθελε και επιθυμούσε. Αλλά ο Ιωάννης έτρωγε βλαστάρια και άγριο μέλι; Ο Παύλος όμως, ζώντας ανάμεσα σε ανθρώπους, όπως εκείνος στην έρημο, δεν έτρωγε βλαστάρια και μέλι άγριο, αλλά καθόταν σε φτωχότερο τραπέζι και δεν είχε ούτε την απαραίτητη τροφή εξ αιτίας της φροντίδος του για το κήρυγμα. Αλλά έδειξε αυτός μεγάλη παρρησία προς τον Ηρώδη; Ο Παύλος όμως δεν απεστόμωσε ένα η δύο η τρεις, αλλά πιο πολλούς ομοίους με τον Ηρώδη, η καλύτερα και πολύ χειροτέρους από τον τύραννο αυτόν» (Α’ Ομιλία στον απόστολο Παύλο, ΕΠΕ τόμ. 36 (412, 30 – 415, 30).
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (1296-1359 μ.Χ.) σε μία θαυμάσια ομιλία του που εκφωνήθηκε στην εορτή των αγίων και κορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. λέγει : «Αλλά ο Πέτρος βέβαια τέτοιος ήταν, όσο μπορούμε από αυτά τα ολίγα να γνωρίσωμε. Τι ήταν όμως ο Παύλος, και ποια γλώσσα, η μάλλον ποιες και πόσες θα μπορέσουν να παραστήσουν ακόμη και μέτρια την μέχρι θανάτου καρτερία εκείνου για χάρη του Χριστού; Αυτός καθημερινά πέθαινε, η καλύτερα ζούσε όντας παντοτινά πεθαμένος, αφού δεν ζούσε αυτός πλέον, όπως ο ίδιος λέγει, αλλά είχε μέσα του ζωντανό τον Χριστό (Γαλ. 2, 20). Για την αγάπη του Χριστού όχι μόνο εθεώρησε όλα τα παρόντα σκύβαλα, αλλά και τα μέλλοντα τα ετοποθετούσε δεύτερα συγκρίνοντάς τα προς αυτόν. Επειδή λέγει, ‘είμαι πεπεισμένος, ότι ούτε θάνατος, ούτε η ζωή, ούτε τα παρόντα, ούτε τα μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος θα μπορέση να μας χωρήση από την αγάπη του Θεού που μας έδειξε μέσω του Ιησού Χριστού’ (Ρωμ. 8, 38-39). Και είχε ζήλο Θεού, ώστε και να ζηλεύη εμάς με ζήλο Θεού. Και σε ποιόν άλλο θα παραχωρήση τα ίσα, παρά μόνον στον Πέτρο; Ποιος πάλι ήταν ως προς την ταπείνωση, να ακούσης αυτόν που λέγει για τον εαυτό του, ‘εγώ είμαι ο ελάχιστος από τους αποστόλους, τέτοιος που δεν είμαι ικανός να ονομάζωμαι απόστολος’ ( Α’ Κορ. 15, 9) » (αγίου Γρηγ. Παλαμά, Ομιλία 28η για τους αποστόλους Πέτρο και Παύλο, ΕΠΕ τόμ. 10, (214, 15-217, 5).
Αγαπητοί μου και αγαπητές μου, μέσα σε μία εποχή που αμφισβητείται απο κάποιους η πίστη μας στο Χριστό, και η αγάπη μας προς την αγία Εκκλησία μας, αλλά και μέσα σε συνθήκες που απαξιώνουν οποιαδήποτε μορφή σεβασμού και αγάπης προς τις παραδόσεις μας, προς τους προγόνους και τους πατέρες μας, και έχοντας, δυστυχώς, καθημερινώς, μπροστά μας, άσχημα παραδείγματα δυστυχίας, εγκλήματος, καταστροφής, αδικίας, αντικοινωνικής συμπεριφοράς και απιστίας στους θεσμούς και στον πνευματικό αγώνα εναντίον της αμαρτίας, ο ίδιος ο άγιος απόστολος Παύλος, που εορτάζομε αυτές τις ημέρες, και που είναι ο πολιούχος και προστάτης μας, με πολλή αγάπη και μεγάλη πνευματική προστασία, μας προσκαλεί να συνεορτάσωμε μαζύ του την μεγάλη αυτή και σωτηρία εορτή της τοπικής και αποστολικής μας Εκκλησίας.
Ιδιαιτέρως σας προσκαλούμε στις προς τιμή του εορταστικές εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στον καθεδρικό ιερό μας Ναό:
α) την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28η ΙΟΥΝΙΟΥ στις 7 το απόγευμα στον Μέγα Αρχιε-ρατικό ΕΣΠΕΡΙΝΟ και στη συνέχεια στις 8.30 στην ιερά ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ της σεπτής Εικόνος του στα Βήματα του αγίου Αποστόλου, από τον ιερό Ναό μέχρι το μνημείο της αφίξεώς του στην αρχαία Νεάπολη, στο κέντρο της Καβάλας, όπου θα τελεσθή η αρτοκλασία και θα επακολουθήση το θείο Κήρυγμα,
β) το ΣΑΒΒΑΤΟ 29η ΙΟΥΝΙΟΥ το πρωί στον Όρθρο, στο Αρχιερατικό Συλ-λείτουργο και στην Δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλεως μας από την Βουλγαρική κατοχή το 1913, και
γ) το βράδυ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30η ΙΟΥΝΙΟΥ ημέρας στις 9 μ.μ. στην ιερά Αγρυπνία που θα πραγματοποιηθή στην πρώτη εκκλησία του αποστόλου ΠΑΥΛΟΥ στην αρχαία πόλη των Φιλίππων, η οποία μας παραχωρείται ευγενώς από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας για την πραγματοποίηση αυτής της λατρευτικής μας εκδηλώσεως.
Σας περιμένομε όλους και όλες με μεγάλη χαρά και πνευματική αγαλλίαση.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΥ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ
Με πατρικές ευχές και ευλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ».