Αφού αξιωθήκαμε να δούμε την Ανάσταση του Χριστού, ας προσκυνήσωμε τον Άγιο Κύριο Ιησού, που είναι ο μόνος αναμάρτητος. Προσκυνούμε, Χριστέ, τον Σταυρό σου, υμνούμε και δοξάζομε την αγία σου Ανάσταση . διότι συ είσαι ο Θεός μας. Εμείς δεν γνωρίζομε άλλον εκτός από σένα. το δικό σου όνομα αναγνωρίζομε και ομολογούμε. Ελάτε, όλοι οι πιστοί, να προσκυνήσωμε την αγία Ανάσταση του Χριστού. διότι, αληθώς, διά του Σταυρού, ήλθε χαρά σε όλο τον κόσμο. Ας δοξολογούμε συνεχώς τον Κύριο και ας υμνούμε την Ανάστασή του. διότι, επειδή υπέμεινε για χάρη μας την σταυρική θυσία, κατήργησε και κατέστρεψε με τον θάνατό του τον θάνατο.
(αρχαίος ύμνος του ε’ αιώνος μ.Χ.).
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Ήδη το ζωηφόρο άγγελμα της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου Κυρίου μας μεταφέρεται και πάλι από στόμα σε στόμα και από καρδιά σε καρδιά, για να αναχαιτίση το σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου, που για πολλούς αιώνες εβασίλευαν και τυραννούσαν τον κόσμο μας, χωρίς να έχουν οι άνθρωποι από μόνοι τους την δύναμη να ανατρέψουν την κατάπτωση προς τον αιώνιο θάνατο. Σήμερα, λοιπόν, προσκυνούμε τον αναμάρτητο Κύριό μας, που με τον Σταυρό του, ανέστησε από τον θάνατο τον εαυτό του, και μαζύ του ανέστησε όλο το ανθρώπινο γένος. Σήμερα, γευόμεθα το αιώνιο άρωμα και την καθαρή και ελεύθερη ανάσα της αιωνίου ζωής, τα χαρίσματα αυτά του Θεού μας, που μας εχάρισε όταν μας εδημιούργησε επάνω στη γη, και τα οποία με το προπατορικό μας αμάρτημα τα είχαμε απομακρύνει από την ζωή μας, και τα είχαμε θεληματικά διώξει από κοντά μας. Ήταν τότε που διαλέξαμε αντί της ζωής τον θάνατο, αντί του φωτός το σκοτάδι, αντί της αγάπης το μίσος, αντί της ειρήνης την διαμάχη, αντί της ενότητος τον διαχωρισμό, αντί της ομολογίας την προδοσία, αντί της χαράς την αχαριστία, αντί της ομορφιάς την καταστροφή, αντί της πίστεως την απιστία, αντί της καθαρότητος και της αγνείας τον ρύπο και την βρωμιά της αμαρτίας, αντί της παραμονής μας στο σπίτι του πατέρα μας την εξορία στους δρόμους της αμαρτωλής και ξένης χώρας των πονηρών πολιτών. Και σήμερα που ο αναστημένος από τον θάνατο Χριστός και Κύριος μας μας επαναφέρει κοντά του και πάλι, δακρύζομε από άπειρη ευγνωμοσύνη, χαιρόμεθα με ανείπωτα συναισθήματα αγαλλιάσεως, γεμίζομε τον ψυχικό μας κόσμο με την βεβαιότητα ότι ο Χριστός, για χάρη μας υπέμεινε την σταυρική θυσία, κατήργησε και κατέστρεψε την θανατηφόρα πτώση μας με τον ζωηφόρο θάνατό του, και μας εχάρισε την αιωνία ζωή, όπως ακούσαμε στον παραπάνω αρχαιότατο αναστάσιμο ύμνο, που αυτή την περίοδο του αγίου Πεντηκοσταρίου επαναλαμβάνομε χαρούμενοι μέσα στην λειτουργική πράξη της αγίας μας Εκκλησίας.
Σήμερα, πραγματοποιείται η υπόσχεση του Κυρίου μας, που είχε πεί προς τους μαθητές του, όπως ψάλλομε το βράδυ της Κυριακής των Βαίων στον ύμνο του αγίου ποιητού και επισκόπου Κοσμά : «Κύριε όταν ήσουν στις παραμονές του πάθους σου, παρέλαβες τους μαθητές σου ιδιαιτέρως και, παρηγορώντας τους, τους εστήριζες λέγοντας. πως λησμονείτε τους λόγους μου που σας είπα άλλοτε, ότι, δηλαδη, έχει γραφεί στις άγιες Γραφές ότι κάθε προφήτης δεν θα σκοτωθεί σε άλλο τόπο, παρά μόνο στα Ιεροσόλυμα; Τώρα, λοιπόν, έφθασε ο καιρός που σας είπα. Διότι, πλέον παραδίδομαι σε χέρια αμαρτωλών ανθρώπων για να υποστώ εμπαιγμούς. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού με καρφώσουν επάνω στον Σταυρό, θα με παραδώσουν για ταφή, και, επειδή θα είμαι πιά νεκρός, θα με θεωρήσουν ως μιαρό και άξιο αποστροφής, επειδή κάθε νεκρός είναι κατά τον μωσαικό νόμο ακάθαρτος. Όμως σείς να έχετε θαρρος, διότι μετά από τρεις ημέρες θα αναστηθώ, διά να δώσω μεγάλη χαρά στους πιστούς και την αιώνιο ζωή» (Δοξαστικό Αίνων Όρθρου Μ.Δευτέρας).
Στο συγκλονιστικό και μοναδικό στην ανθρωπίνη ιστορία γεγονός της μεγάλης ανατροπής και της επαναφοράς μας από τον αιώνιο θάνατο στην αιωνία ζωή, η αγία μας Εκκλησία εξαίρει και λαμπρύνει τιμώντας την Κυρία και Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία, την μητέρα του Αναστημένου εκ των νεκρών Θεανθρώπου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στο θαυμάσιο τροπάριο του αναστασίμου εσπερινού, που συνέθεσε ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός : «Ας υμνήσωμε την Παρθένο Μαρία, που είναι η δόξα και το καύχημα όλου του κόσμου! Ας υμνήσωμε εκείνη που γεννήθηκε από ανθρώπινο σπέρμα και εγέννησε το κυρίαρχο του σύμπαντος, εκείνην που είναι η επουράνιος πύλη, διά της οποίας επέρασε ο Χριστός και ήλθε στον κόσμο, εκείνην που είναι το άσμα των ασωμάτων αγγέλων και το κόσμημα των πιστών! Αρμόζουν σε αυτήν οι ύμνοι μας διότι αυτή αξιώθηκε να γίνη ουρανός και ναός της Θεότητος επειδή εχώρησε στην κοιλία της τον Θεό. αυτή με την γέννηση του Θεανθρώπου κατεκρήμνισε τον τοίχο της έχθρας μας προς τον Θεό, και αντί αυτού του θλιβερού γεγονότος έφερε την ειρήνη και άνοιξε την βασιλεία του Θεού για να εισέλθωμε μέσα σε αυτην. Ας γνωρίζωμε, λοιπόν, ότι εάν κρατούμε καλά και δυνατά αυτήν την άγκυρα της πίστεως, θα έχωμε υπερασπιστή μας, αυτόν τον Κύριο που γεννήθηκε από αυτήν. Ας έχουν, λοιπόν, θάρρος, ας έχουν θάρρος οι άνθρώποι του Θεού. διότι αυτός θα πολεμήση και θα συντρίψη τους εχθρούς μας, σαν παντοδύναμος που είναι» (Δογματικό Θεοτοκίο, Ιωάννου Μοναχού).-
Ο άγιος και μέγας Βασίλειος, αρχιεπίσκοπος Καισαρείας σε μία προτρεπτική ομιλία στο άγιο Βάπτισμα, συνδέοντας την Ανάσταση του Χριστού με το βάπτισμά μας γράφει : «Διότι με τον θάνατο της σαρκός συντελείται σε εμάς η πνευματική αναγέννηση, όπως και ο Κύριος λέγει. ‘εγώ θανατώνω και εγώ ζωοποιώ’ (Δευτ. 32, 39). Ας αποθάνωμε λοιπόν για να ζήσωμε. Ας θανατώσωμε το σαρκικό φρόνημα, που δεν μπορεί να υποταγή στον νόμο του Θεού (Ρωμ. 8, 6-8) για να ισχυροποιηθή σε εμάς το πνευματικό φρόνημα, με το οποίο φυσικά επικρατεί η ζωή και η ειρήνη. Ας μπούμε στον τάφο μαζύ με τον Χριστό, που απέθανε για εμάς, για να αναστηθούμε με αυτόν που μας προεξένησε την ανάσταση. Λοιπόν, υπάρχει καιρός άλλος που είναι κατάλληλος για άλλα. καιρός για ύπνο και καιρός για εγρήγορση. Καιρός για πόλεμο και καιρός για ειρήνη. Καιρός όμως για το βάπτισμα είναι ολόκληρος ο βίος των ανθρώπων. Διότι δεν μπορεί να ζήση το σώμα που δεν αναπνέει, ούτε η ψυχή να υπάρξη χωρίς να γνωρίση τον δημιουργό της. Διότι η άγνοια του Θεού είναι ο θάνατος της ψυχής. Αυτός που δεν βαπτίσθηκε δεν φωτίσθηκε. Χωρίς όμως φως ούτε τα μάτια βλέπουν τα πράγματά τους, ούτε η ψυχή μπορεί να θεωρήση τον Θεό. Ολόκληρος, λοιπόν, ο χρόνος παρέχει με το βάπτισμα ευκαιρία για την σωτηρία. είτε νύκτα θα πης, είτε ημέρα, είτε ώρα, είτε χρονική στιγμή είτε κάτι πιο μικρότερο. Πολύ όμως περισσότερο φαίνεται να είναι πιο κατάλληλο αυτό που είναι πιο συγγενές. Τι πιο συγγενές προς το βάπτισμα από την ημέρα του Πάσχα θα μπορούσε να υπάρξη; Διότι η μεν ημέρα υπενθυμίζει την ανάσταση, το δε βάπτισμα είναι δύναμη προς την ανάσταση. Ας υποδεχθούμε, λοιπόν, την δωρεά της αναστάσεως κατά την αναστάσιμη ημέρα» (αγίου Μ. Βασιλείου, Ομιλία προτρεπτική εις το Βάπτισμα).-
Οι άγιοι απόστολοι και ευαγγελιστές, Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης καταγράφουν στα θεόπνευστα κείμενά τους στην Καινή Διαθήκη τα γεγονότα που επηκολούθησαν, και πως ο αναστημένος από τους νεκρούς, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε στους μαθητές του και στις μυροφόρες γυναίκες. Τα κείμενα αυτά αποτελούν και την αδιάσειστη μαρτυρία της αναστάσεως του. Γράφει χαρακτηριστικά ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για την εμφάνιση του Θεανθρώπου Κυρίου στους επτά μαθητές του : «Αργότερα ο Ιησούς εμφανίσθηκε πάλι στους μαθητές στην όχθη της λίμνη της Τιβεριάδος. Και να πως εμφανίσθηκε . Ήταν μαζύ ο Σίμων Πέτρος, ο Θωμάς που λεγόταν Δίδυμος, ο Ναθαναήλ, που καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας, οι δύο υιοί του Ζεβεδαίου και άλλοι δύο από τους μαθητές του. Τους λέγει ο Σίμων Πέτρος. ‘πηγαίνω να ψαρέψω’. ‘Ερχόμαστε και εμείς μαζύ σου’ του λέγουν εκείνοι. Βγήκαν έξω και αμέσως ανέβηκαν στο πλοίο, αλλά όλη εκείνη την νύκτα δεν έπιασαν κάτι. Όταν πιά ξημέρωσε, στάθηκε ο Ιησούς στο γυαλό. οι μαθητές όμως δεν ήξεραν ότι ήταν ο Ιησούς. Τους λέγει τότε ο Ιησούς. ‘παιδιά, μήπως έχετε κάτι λίγο για να φάμε; ‘Όχι’ του αποκρίθηκαν. Εκείνος τότε τους λέγει. ‘ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά μεριά του πλοίου και θα βρήτε ψάρια’. Πραγματικά, έριξαν το δίχτυ, και τα ψάρια ήσαν τόσα πολλά, που δεν μπορούσαν να τραβήξουν το δίχτυ. Λέγει τότε στον Πέτρο ο μαθητής εκείνος που ο Ιησούς τον αγαπούσε. ‘Ο Κύριος είναι!’ Μόλις άκουσε ο Σίμων Πέτρος ότι είναι ο Κύριος, ζώσθηκε το ιμάτιό του, επειδή ήταν γυμνός, και ρίχθηκε στο νερό. Οι άλλοι μαθητές ήλθαν με το πλοιάριο, σέρνον-τας το δίχτυ με τα ψάρια, γιατί δεν απείχαν από την στεριά παρά εκατό περίπου μέτρα. Όταν αποβιβάσθηκαν στη στεριά, βλέπουν εκεί αναμμένη μία ανθρακιά και ένα ψάρι επάνω στη φωτιά και ψωμί. Τους λέγει ο Ιησούς. ‘φέρτε από τα ψάρια που πιάσατε τώρα’. Ανέβηκε τότε στο πλοίο ο Σίμων Πέτρος και τράβηξε το δίχτυ στη στεριά, γεμάτο μεγάλα ψάρια, για την ακρίβεια εκατόν πενήντα τρία. Κι’ ενώ ήσαν τόσα πολλά ψάρια, το δίχτυ δεν είχε σκισθεί. ‘Ελάτε να φάτε’, τους λέγει ο Ιησούς. Και κανείς από τους μαθητές δεν τολμούσε να τον ερωτήση, ‘συ ποιος είσαι;’ επειδή ήξεραν ότι είναι ο Κύριος. Έρχεται ο Ιησούς, παίρνει το ψωμί και τους το μοιράζει. Το ίδιο έκαμε και με το ψάρι. Αυτή ήταν η τρίτη εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές μετά από την ανάστασή του» (Ιω. 21, 1-14).
Σχολιάζοντας το παραπάνω γεγονός ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, γράφει μεταξύ των άλλων : «Εμάς όμως μας εκυρίευσε η νύκτα και μας άρπαξε η σκιά του θανάτου επειδή περιπέσαμε στην αμαρτία και χάσαμε την δύναμη να βλέπωμε, η οποία υπήρχε μέσα μας από τον Θεό κατά χάρη, με την οποία αντιλαμβανόμασταν το φως που χορηγεί την αληθινή ζωή. Νύχτα, λοιπόν, και θάνατος απλώθηκε επάνω στη φύση μας, όχι επειδή άλλαξε φύση το αληθινό φως, αλλ’ επειδή εκτραπήκαμε εμείς και δεν έχομε πλέον από μόνοι μας την δύναμη να ατενίσωμε προς το ζωηφόρο εκείνο φως. Αλλά μας ελέησε ο χορηγός του αιωνίου φωτός και της αληθινής ζωής κατά τους εσχάτους χρόνους, και όχι μόνο κατέβηκε μέχρι σε εμάς για χάρη μας με το να γίνη άνθρωπος σαν εμάς, αλλά και υπέμεινε για χάρη μας σταυρό και θάνατο, και αφού με τον θάνατό του απεγύμνωσε τα βασίλεια του άδη, αναστήθηκε μετά από τρεις ημέρες, δείχνοντας πάλι στην ιδική μας φύση, ότι το φως της άφθαρτης και αδύνατης ζωής υπήρξε γι’ αυτήν φως αναστάσεως. Επειδή όμως η ανάστασή του που έγινε τώρα έγινε απαρχή εκείνων που είχαν κοιμηθεί, και πρόκειται κατά την δευτέρα παρουσία του να περιλάμψη τους μαθητές του το φως της αθανάτου ζωής και να ανατείλη τότε για όλους η αληθινή και αδιάκοπη ημέρα, γι’ αυτό η ανάσταση του Κυρίου σε σχέση προς την ημέρα εκείνη επέχει θέση αυγής και όρθρου, και σύμφωνα με τον λόγο αυτόν όλα τα ευαγγέλια της αναστάσεως είναι εωθινά και ορθρινά» (αγ. Γρηγορίου Παλαμά, ομιλία εις το 10ο εωθινό ευαγγέλιο).-
Αγαπητοί μου και αγαπητές μου,
Κάθε πόλεμος που έρχεται σε κάθε εποχή, από τα αρχαία εκείνα χρόνια και μετά από το προπατορικό μας αμάρτημα, είτε ορατός είτε αόρατος έχει σαν σκοπό του να κατασπαράξη κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Είναι ένας πόλεμος, που μας οδηγεί στην καταστροφή. Και αυτός ο πόλεμος βρίσκεται μέσα στον καθένα μας και έχει άμεση σχέση με τον εαυτό μας, με τα εσωτερικά και τα εσώψυχά μας, με τον καλό η τον κακό μας κόσμο, με τα αγαθά και τα πονηρά, με τα χαρούμενα και τα λυπημένα, με το φως και το σκοτάδι, με τα ωραία και τα άσχημα, με τα δίκαια και τα άδικα, με αυτά που έχομε και αυτά που δεν έχομε, με τα πλούσια και τα πτωχά, με τα υπερήφανα και τα ταπεινωμένα. Αξίζει να αντισταθούμε και να οδηγήσωμε τους εαυτούς μας στην καταλλαγή, στην συμφωνία, στην συνύπαρξη, στην συνεργασία, στη φιλανθρωπία, στη ζωή, πάντοτε μαζύ με τους άλλους, και επειδή αυτό είναι πολύ δύσκολο, χρειαζόμαστε το φως της Αναστάσεως του Χριστού μας. Έχομε, λοιπόν, ανάμεσα μας και πάλιν εφέτος το Πάσχα του Χρι-στού μας μέσα στη ζωή μας. Ας αγωνισθούμε, όλοι μαζύ, και ας προσπαθήσωμε σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου Παύλου : «Συνεπώς, η πείρα δείχνει ότι, ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, οι πράξεις μου δείχνουν ότι κάνω το κακό. Εσωτερικά συμφωνώ και χαίρομαι με όσα λέγει ο νόμος του Θεού. Διαπιστώνω όμως ότι η πράξη μου ακολουθεί ένα άλλο νόμο, που αντιστρατεύεται τον νόμο με τον οποίο συμφωνεί η συνείδησή μου. είναι ο νόμος της αμαρτίας που κυριαρχεί στην ύπαρξή μου και με κάμει αιχμάλωτό της. Τι δυστυχισμένος, αληθινά, που είμαι! Ποιος μπορεί να με λυτρώση από την ύπαρξη αυτή, που έχει υποταχθεί στον θάνατο; Ας ευχαριστήσωμε τον Θεό που το έκαμε αυτό, με το σωτήριο έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού…» (Ρωμ. 7, 21-25α ).-
Ευχέτης προς τον εκ νεκρών αναστάντα υπέρ ημών,
τον Θεάνθρωπον Κύριον Ιησούν Χριστόν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ