Ηθεατρική παράσταση «Ο εγωιστής γίγαντας» του Oscar Wilde, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Νικολαΐδη και σε παραγωγή της θεατρικής ομάδας «Μικρός Βορράς» φιλοξενήθηκε στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων στο πλαίσιο του 67ου Φεστιβάλ Φιλίππων.
Γράφει ο Θανάσης Σοφιανός
Πρόκειται για μια τρυφερή ιστορία η οποία γράφτηκε το μακρινό 1888, ένας θησαυρός της παιδικής λογοτεχνίας, γεμάτος από συναισθήματα και μηνύματα για μικρούς και μεγάλους. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να επικαιροποιηθεί ένας τέτοιος λογοτεχνικός θησαυρός;
Η πρώτη απάντηση ήρθε από τις κερκίδες του Θεάτρου, στις οποίες περιφέρονταν από νωρίς μικρές και μικροί λάτρεις των παραμυθιών, μια εικόνα που ανταποκρίνεται απταίστως στο απόφθεγμα του Καρόλου Κουν: «Καλύτερα να δίνεις παράσταση μπροστά σε άδειες καρέκλες παρά μπροστά σε άδεια πρόσωπα». Και μόνο άδεια δεν ήταν τα πρόσωπα των λιλιπούτειων θεατών. Πώς όμως να τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον, φέρνοντας το έργο στα μέτρα της εποχής και να κερδίσεις συνάμα την προσοχή αυτών των απαιτητικών μικρών κριτών;
Ο σκηνοθέτης είχε τη λύση στο τρίπτυχο τους φέρνω τα παιδιά κοντά στη σκηνή, τους δίνω τον λόγο και τα παραπάνω τα δένω με ζωντανή μουσική επί σκηνής. Ευφυής και αποτελεσματική τακτική, κάτι που αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των παιδιών και στα μικρά χεράκια που υψώνονταν για να πάρουν τον λόγο, να συνδράμουν τη σκηνοθεσία και κατόπιν το βλέμμα τους να είναι προσηλωμένο στη σκηνή για να δουν το δικό τους αποτέλεσμα.
Οι ηθοποιοί, με την ευθύνη του θεατρικού παιδαγωγού, άφηναν το συναίσθημα να ρέει άφθονο από τις σελίδες του αριστουργήματος του Oscar Wilde και χωρίς να νουθετούν, άφηναν τα παιδιά να καταλάβουν από μόνα τους τα βαθύτερα νοήματα του κειμένου, χωρίς να αποποιούνται του χιούμορ, κρίκος απαραίτητος σε μια διδακτική και διαδραστική διαδικασία.
Τα σκηνικά λιτά, άφηναν τα υπόλοιπα στη φαντασία των παιδιών, η οποία δε φείδεται προτάσεων και… αντιπροτάσεων πάνω στο ίδιο το κείμενο, δείγμα της αποτελεσματικής διαδραστικής διαδικασίας.
Το δια ταύτα είναι ότι τα παιδιά, αλλά κυρίως οι μεγάλοι, έφυγαν από την παράσταση με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις: Άραγε τι λάθος κάνουμε και τα παιδιά θέλουν να επαναστατήσουν απέναντι σε αυτό που τους κληροδοτούμε; Η ευτυχία βρίσκεται στους κήπους είναι η απάντηση, πραγματικούς και συναισθηματικούς, κήποι που χρόνο με τον χρόνο γίνονται λιγότεροι…