Το έργο της ανάδειξης του παράλιου τείχους της Παλιάς Πόλης που ολοκληρώθηκε προ τριετίας περίπου άλλαξε ριζικά την «εικόνα» μιας από τις «βιτρίνες» της πόλης και δη της παραλιακής τοιαύτης. Τα έργα όμως, όσο καλά και άρτια να είναι, θέλουν και μία κάποια «συντήρηση». Μια παρακολούθηση, βρε αδερφέ, κάποιον να ρίχνει μια ματιά πού και πού για να βλέπει τα «μικρά», έστω, που δεν θέλουν ιδιαίτερο κόπο ή χρήμα για να διορθωθούν αλλά που είναι αρκετά να χαλάσουν το… «γλυκό». Παράδειγμα εγκατάλειψης, αυτή η πινακίδα σήμανσης που πληροφορεί τους επισκέπτες για τον «δρόμο του νερού». Κάποιος είχε τη «φαεινή» ιδέα να αφήσει επάνω της το «αποτύπωμά» του και κανείς δεν έχει «συγκινηθεί» για την αποκατάστασή της. Κατακριτέα η απερίσκεπτη και κοινωνικά ανεύθυνη πράξη του «στιγματισμού», αλλά άλλο τόσο κατακριτέα και η αδιαφορία των υπευθύνων. Κατά τα άλλα, τουρισμός, προβολή, εκθέσεις, επιτροπές, συνεδριάσεις και μπλα μπλα μπλα μπλα…