Η επισήμανση σαφής, ο διαχωρισμός σαφέστερος, η ταξική διάκριση σαφέστατη… «Η άσπρη γάτα με τα μπλε μάτια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΣΠΟΤΗ». Προφανώς κανείς δεν ρώτησε τη γάτα αν ανήκει ή όχι στο ζωικό προλεταριάτο των αδέσποτων. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο ύφος της: «Η ζωική ενότητα είναι μια παγίδα, οι γατο-προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα» ή εναλλακτικά «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά γάτε μπορείς χωρίς αφεντικά». Άλλωστε η ταμπέλα κόβει και τα τυχερά: «Δεν έχει φαΐ, εσύ έχεις κάποιον να σε ταΐζει». Αυτός κι αν είναι λόγος για επανάσταση για γάτες κι ανθρώπους…

Ερώτηση: Αφού η Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας-Θάσου είχε διαπιστώσει το λάθος στην επιγραφή (διαβάστε σχετικά εδώ) που μνημονεύει την ένταξη του αρχαιολογικού χώρου των Φιλίππων στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και είχε ήδη ετοιμαστεί η σωστή επιγραφή, κάτι που επιβεβαίωσε και η προϊσταμένη της Εφορείας Σταυρούλα Δαδάκη, (διαβάστε σχετικά εδώ και εδώ), γιατί δεν μπήκε άμεσα η σωστή επιγραφή και χρειάστηκε να περάσει μια ολόκληρη μέρα από τα αποκαλυπτήρια; Μήπως χρειάζεται ειδικό συνεργείο για να ξεβιδώσει και να βιδώσει 4 βίδες και 4 ούπατ;

Τοποθέτηση: Οποιαδήποτε προσωπική κόντρα (εφόσον υπάρχει) δεν επιτρέπεται ΠΟΤΕ, ΠΟΥΘΕΝΑ και για ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ να βάζει στη μέση έναν ιστορικό θεσμό όπως είναι το Φεστιβάλ Φιλίππων. Άλλωστε το Φεστιβάλ δεν ανήκει σε κανέναν. Ανήκει στον Πολιτισμό, στους πολίτες, στην Καβάλα, στην Ελλάδα, όπως ανήκουν και οι αρχαιολογικοί χώροι. Εφορείες Αρχαιοτήτων, υπουργείο Πολιτισμού και καλλιτεχνικοί διευθυντές είναι απλοί διαχειριστές των αρχαιολογικών χώρων και των Φεστιβάλ αντίστοιχα. Σε καμία περίπτωση οι Εφορείες Αρχαιοτήτων δε θα πρέπει να βάζουν εμπόδια σε θεσμούς όπως είναι το Φεστιβάλ Φιλίππων. Εκτός κι αν το αρχαίο θέατρο προβλέπεται να… πουληθεί σε ιδιωτική επιχείρηση, η οποία θα έχει απολύτως δικαιολογημένα το ελεύθερο να ακυρώνει συναυλίες, εκδηλώσεις και ολόκληρα Φεστιβάλ άμα λάχει…

Χρειάστηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ… 25 χρόνια (!) για να απομακρυνθεί από τη βόρεια πλευρά του Καρνάγιου το στεριανό «ναυάγιο» που «στοίχειωνε» τον χώρο (διαβάστε σχετικά εδώ). Περνώντας σήμερα κανείς από το σημείο, ειδικά διερχόμενος από το παλιό Νοσοκομείο με κατεύθυνση προς τις Καμάρες, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει την εμφανώς αλλαγμένη «εικόνα» της περιοχής. Το «κάδρο» έχει «ανοίξει», αφού λείπει ο μισοσαπισμένος ξύλινος όγκος που «έκρυβε» μεγάλο μέρος του Καρνάγιου κι αυτό μόνον ως θετικό μπορεί να καταγραφεί.

Κανείς δεν μπορεί να πιστώσει στην παρούσα κυβέρνηση (σε αντίθεση με την Αξιωματική Αντιπολίτευση, για παράδειγμα) αδιαφορία απέναντι στην «υπόθεση ΒΦΛ». Από τον Μάρτιο του 2016 ακόμα, οι κυβερνητικοί βουλευτές ενέσκυψαν επάνω στο πρόβλημα των εργαζομένων αρχικά με απόπειρες «γεφύρωσης» του χάσματος στα εργασιακά που δημιουργήθηκε, μετέπειτα με δηλώσεις στήριξης των εργαζομένων (αλλά και με απειλές… παραίτησης σε περίπτωση που το πρόβλημα δεν λύνονταν με πολιτική παρέμβαση), ενώ λίγο αργότερα στο «παιχνίδι» μπήκε και η κυβέρνηση με συγκεκριμένα στελέχη της (από τον ΓΓ του υπουργείου Εργασίας Ανδρέα Νεφελούδη μέχρι τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Αλέκο Φλαμπουράρη!). Το αποκορύφωμα ήταν, βεβαίως, η «σκληρή» (και λίγος είναι ο χαρακτηρισμός) ανακοίνωση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας προ δύο μηνών, ανήμερα την ημέρα των… ερωτευμένων (διαβάστε την εδώ). Σε αυτήν, ο Αλέξης Χαρίτσης έκανε, μεταξύ άλλων, λόγο για τις «μέρες της ασυδοσίας» που έχουν «παρέλθει ανεπιστρεπτί», για «πρακτικές που παρακάμπτουν τους νόμους, μολύνουν το περιβάλλον και καταπατούν τα εργατικά δικαιώματα» και για «φαινόμενα “αρπαχτής” που στο παρελθόν τραυμάτισαν την οικονομία και υπονόμευσαν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος και τους θεσμούς». Διαβάζοντας αυτά κανείς σε ένα επίσημο δελτίο Τύπου ενός εκ των κορυφαίων υπουργείων της χώρας, λέει «δεν μπορεί, αυτοί είναι αποφασισμένοι, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και θα το κάνουν»! Φευ! Δυο μήνες μετά, και ενώ έχουν προηγηθεί δύο συσκέψεις στην Αθήνα, δεν έχει γίνει… τίποτε! Οπότε, προφανώς (και κατά τα λεγόμενα της ίδιας της κυβέρνησης), ΚΑΙ η ασυδοσία συνεχίζεται ΚΑΙ οι νόμοι παρακάμπτονται ΚΑΙ το περιβάλλον μολύνεται ΚΑΙ τα εργασιακά δικαιώματα καταπατούνται ΚΑΙ οι… αρπαχτές ζουν και βασιλεύουν στη χώρα! Και όλα τα παραπάνω, με την ανοχή του επίσημου Κράτους! Τι όχι;

Σε εξέλιξη βρίσκεται τις τελευταίες μέρες μια προσπάθεια ανθρώπων που δρουν εξ ονόματος της εργοδοσίας των Λιπασμάτων (του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, δηλαδή) να πείσουν ικανό αριθμό απολυμένων να επιστρέψουν για δουλειά στο εργοστάσιο, υπογράφοντας σύμβαση με κάποια από τις νέες εταιρίες που δραστηριοποιούνται εκεί. Ποντάροντας στη μειονεκτική οικονομικά θέση που βρίσκονται -έναν σχεδόν χρόνο εκτός αγοράς εργασίας γαρ- οι άνθρωποι αυτοί υπόσχονται στους απολυμένους μία θέση στο εργοστάσιο, αρκεί, βέβαια, να… αποσύρουν τις αγωγές που έχουν καταθέσει και οι οποίες έχουν ήδη εκδικαστεί! Παράλληλα, η εργοδοσία υπόσχεται ότι κι αυτή με τη σειρά της θα ανακαλέσει τις μηνύσεις που κατέθεσε εναντίον τους… [Υπενθυμίζεται ότι εναντίον των 180 απολυμένων εκκρεμούν πάνω από 300 (!) μηνύσεις για σειρά πλημμελημάτων αλλά και… κακουργημάτων (!!) όπως «παράνομη βία», «παρακώλυση συγκοινωνιών» και… «εμπρησμό»!!!] Μα, πώς είναι δυνατόν ένας εργοδότης να θέλει να ξαναπάρει στη δουλειά κάποιον (ή κάποιους) που έχει διαπράξει αυτές τις πράξεις; Είναι τελικά «εγκληματίες» οι απολυμένοι ή δεν είναι; Διότι, στα Δικαστήρια, οι άνθρωποι της εργοδοσίας προβάλλουν ως ένα από τα κύρια επιχειρήματά τους γιατί ΔΕΝ μπορούν να επιστρέψουν στην εργασία τους οι απολυμένοι αυτό ακριβώς (την… εγκληματική τους φύση, δηλαδή!) αλλά και το ότι έχουν διαρραγεί σε τέτοιον βαθμό οι σχέσεις τους με τους «μέσα» (αυτούς που υπέγραψαν τις νέες συμβάσεις) που δεν θα είναι δυνατή η αρμονική συνύπαρξή τους εντός του εργοστασίου. Εκτός και αν ισχύει κάτι άλλο…

Μπορεί ο δήμος Καβάλας αυτήν τη φορά να επέδειξε ιδιαίτερα γρήγορα αντανακλαστικά εκδίδοντας ανακοίνωση καταδίκης του βανδαλισμού του Μνημείου Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Καβάλας λίγες μόνον ώρες μετά το συμβάν, μπορεί η κατεστραμμένη πλάκα να αντικαταστάθηκε και να τοποθετήθηκε στη θέση της μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα από τα συνεργεία του δήμου, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να «ξεπλύνει» θέσεις και απόψεις αιρετών που ακούστηκαν, μεταφέρθηκαν και «κυκλοφόρησαν» (χωρίς ποτέ να διαψευστούν από τα χείλη αυτών που φέρονται τα εκστόμισαν) εκείνη την Άνοιξη του 2015. Στον απόηχο της κυκλοφορίας των 68 επώνυμων υπογραφών, το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας οφείλει στη συνεδρίασή του της Παρασκευής 7 Απριλίου 2017 να τοποθετηθεί αναλόγως. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε, άλλο δήμος, άλλο Δημοτικό Συμβούλιο. Ο δήμος είναι μια Αρχή, είναι διοίκηση. Το Δημοτικό Συμβούλιο είναι οι πολίτες, είμαστε εμείς (διά των εκπροσώπων μας σε αυτό)! Και αν συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός ότι πέραν της Νομαρχιακής Επιτροπής Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία (!) ανακοίνωση καταδίκης από πολιτικό φορέα είδε το «φως» μετά τον βανδαλισμό, η ανάγκη να τοποθετηθεί το Σώμα γίνεται ακόμη πιο επιτακτική. Αλλά αυτό, αν είναι να γίνει, ας γίνει με ονομαστική ψηφοφορία. Για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Και για να «τελειώνουμε» μια και καλή με τις «πεντάλφες του Σατανά», τους «Νεοταξίτες» και τους «Εβραιοσιωνιστές» που κυβερνάνε τον κόσμο. Θα το τολμήσουν;